Maak uw keuze
We staan nu bij het spoorwegmonument - de zogenaamde aspergestelling. Dit zijn ijzeren balken midden in de rails, om te zorgen dat een vijandelijke trein zou ontsporen. Zo gauw de vijand één stap over de Nederlandse grens zou zetten, zouden de beide, in deze Peel-Raamstelling aangebrachte aspergestellingen direct gesloten worden. Alleen de tussen de rails staande asperges waren demontabel; de treinen moesten immers kunnen blijven rijden in vredestijd. De andere zaten in een zeer groot betonelement gegoten.
Zonder enige waarschuwing van wie dan ook, stoomden op 10 mei 1940 om half vijf in de ochtend, een pantsertrein en een goederentrein op dit punt door de Nederlandse verdedigingslinie. Deze twee treinen waren bemand met een versterkt bataljon zeer zwaar bewapende Duitse soldaten, in totaal zo’n negenhonderd militairen.
Op het hoofdkwartier kwam Wim Kloosterman hijgend vertellen dat de Duitsers met twee treinen het station van Mill al gepasseerd waren. “Man je bent overspannen, dat kan helemaal niet. Dan zou de brug in Gennep en die andere bruggen niet opgeblazen zijn. Wij zouden dan ook al lang telefonisch bericht hebben gekregen. Het kan gewoon niet waar zijn - punt uit”. Maar na onderzoek bij het postkantoor en bij de stationschef Jan Lammers bleek het toch wél waar te zijn. Hals over kop moest toen het hoofdkwartier achter de Peel-Raamstelling op de hoogte gebracht worden in café Verhoeven.
Voordat de Nederlandse militairen het in de gaten hadden, begonnen de Duitsers hen al in de rug aan te vallen. Dit was helemaal onverwacht! De Duitsers waren er met een list in geslaagd de grote spoorbrug bij Gennep en de kleinere bruggen bij Oeffelt en Sint Hubert in handen te krijgen. De Duitsers hadden ook weten te voorkomen dat er een telefoontje met dit bericht naar het gemeentehuis in Mill werd verzonden.
We vervolgen het pad naar post 6. Gebruik de brug om over te steken.